Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

όχι άλλο κόκκινο...


Αυτό το κόκκινο που ρέει μέρες τώρα
δεν είναι της χαράς
δεν είναι από τις παπαρούνες
ούτε από ντροπιασμένα μάγουλα
δεν είναι τα φλογισμένα ηλιοβασιλέμματα του κατακαλόκαιρου
και δεν το ξεπλένουν τόσα δάκρυα
τόσα παιδικά παραπονεμένα βλέμματα
τόσες κραυγές απόγνωσης μανάδων
Στέκει μπροστά μου ανάκατο με την αλμύρα των δακρύων
κι όσο κι αν θέλω να κλείνω τα μάτια
κατακλύζει τον ορίζοντα
στρώνει τα χαλιά των ονείρων μου
σφαλίζει την πόρτα εξόδου
και δένει τα σχοινιά του πλοίου του μέλλοντος
στον κάβο της απόγνωσης
Κι ο ποιητής που έλεγε πως κόκκινη θα γίνει η γη
αυτό να εννοούσε;
hana