για τον έρωτα...

Ζεστό το μεσημέρι

Κι όσα ήρθαν με τον άνεμο

Ξεχάστηκαν κάτω απ΄τον ίσκιο της μουριάς

Σε μια βρεγμένη αυλή

Να αιωρείται η κούνια σαν εκείνο τον υπαινιγμό...

Βλέπεις η θλιμμένη η φλογίτσα της ματιάς σου

Ήξερε όλα τα μυστικά της βασίλισσας...

Στιγμές ακίνδυνες από υπεκφυγές και απορίες

Σε ένα διάλογο που δεν του ορίσαμε την αρχή και το τέλος

Μόνο τα τζιτζίκια συνόδευαν κάθε νωχελική κίνηση του χεριού σου

Κάθε φορά που αναστέναζες γλυκά από τη ζέστη

Ο Αύγουστος, ο μεγάλος κι ο μελαγχολικός μήνας μας!

Με όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν αυτής της άτακτης ενηλικίωσης

Με όλα εκείνα που έπονται του αβέβαιου μέλλοντός μας

Μόνο τις δικές σου υποσχέσεις φορώ κατάσαρκα

Επειδή η αγκαλιά σου ξέρει από τις γλώσσες και τις ανείπωτες

Μόνο τις δικές σου λέξεις κρατώ στη συλλογή με τα πολύτιμα

Και δε θ' αργήσει ο καιρός που ό,τι κι αν γίνει

Ο κόσμος αυτός θα γονατίσει στο μεγάλο αδιανόητο συμβάν

Γιατί πάντα κάτι πιο ανεξέλεγκτο έρχεται και διαλύει το προβλεπόμενο...

Έτσι αντιλαμβάνομαι τον έρωτα

Να φορά τις φτερούγες της ελευθερίας

Και να έχει οπωσδήποτε το δικό σου το όνομα

hana