Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

στο καρουσέλ!

Κοιτούσε τα κόκκινα λουστρίνια
καθώς τα μικρά της βήματα προσπαθούσαν να προλάβουν της μητέρας
Ο αέρας  έφερνε τη γόνιμη ευωδιά της γύρης
πάνω στην τρυφερή της επιδερμίδα
Αργότερα,
Μια γλυκιά μελωδία
ανέκφραστων ονείρων
στα ανορθόγραφα ημερολόγια
της πρώιμης εφηβείας
κάτω από το μαξιλάρι
κι άπειρα πούπουλα τα μυστικά της
ξεχασμένα ανάμεσα στα σεμέν στο κασελάκι...
Ένα βράδυ
η μεγάλη ιδέα την κράτησε ξύπνια
Το μεγάλο λούνα πάρκ χωρίς εισιτήριο
με πολλά φώτα
κι ένα καρουσέλ
σε ένα χορό βιολιού στο χλωμό αντιφέγγισμα
Το στριφογύρισμα απαράλλαχτο
αλλά ο πυρετός της στιγμής
στο αερόστατο της ανέφικτης ευτυχίας
Μόνη από τότε
εύθραυστη πεταλούδα
έψαχνε ένα μικρό αλογάκι με χρυσά χαλινάρια
να ακουμπήσει απαλά στο γύρισμα του χρόνου.
Το βρήκε όταν έσβησε και το τελευταίο φως
καθώς ηχούσαν τα κλειδιά στην τσέπη του παλιάτσου
Ένα μικρό αλογάκι
δεμένο με κορδέλα στο καρουσέλ που ονειρεύτηκε

hana

Τρίτη 9 Απριλίου 2013

μου πήρες την έκπληξη...

Μια φέτα ψωμί και θέαμα
αυτό μου έδινες
και όλα φάνταζαν όμορφα
Οι μάγισσες της οθόνης με νανούριζαν γλυκά
κι ένα χαμόγελο μακαριότητας
μου ζωγράφιζες με τέχνη
κάθε πρωί
κάθε μεσημέρι
κάθε απόγευμα
κάθε βράδυ
Έτσι τα χρόνια περνούσαν
μέσα στη διάφανη κουνουπιέρα
Για όλα είχες μια δικαιολογία
κι η σκέψη μου στο κανάλι
της δικής σου ρότας
Έτσι αφημένη στην αέναη κούνια
πέρα δώθε
πέρα δώθε
άλλαξε ο καιρός
Μια φέτα ψωμί είναι αρκετό
το ξέρεις πως δε θα φέρω αντίρρηση
Για το θέαμα όμως δεν έχω πια εισιτήριο
όσο κι αν μεταμορφώνεσαι σε κλόουν
το τσίρκο δε με συγκινεί...
Μπορώ να βάλω κουρτίνες μπροστά στην οθόνη
Το έργο προβλέψιμο
Οι ρόλοι γνωστοί
Μου πήρες την έκπληξη
κι αυτό δε θα σου το συγχωρήσω...
hana

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

πίσω απ' το μαύρο...


Τη νύχτα που ξόδεψε όλο το φως το ανέσπερο
Στα χείλη του μεγαλύτερου φόβου
Εκεί έχασες τα χρώματα της παλέτας σου
Κι ο καμβάς απόμεινε σκοτεινός
Κι αν αυτό το μαύρο που έχει πλανέψει το μυαλό σου
Το αγάπησες
Περισσότερο από τη θλίψη του θανάτου
Περισσότερο από τα σκοτεινά μονοπάτια της σκέψης σου
Κι αν τρέχεις πίσω από τυμπανοκρουσίες θριάμβου
Σαν τον τυφλοπόντικα μέσα σε κανάλια υγρά και άγνωστα
Δεν είναι εκεί ο τόπος σου
Δεν είναι εκεί οι φάροι σου
Το ξέρεις
Αυτή η σκιά που έγινες
Τη θρέφει το φως
Κι όπως κρύβεσαι από την αλήθεια
Όσα ρούχα κι αν φορέσεις
Όσες ικεσίες κι αν προσευχηθείς
Πίσω από το μαύρο
Όλα τα χρώματα
Εναγώνια επιβίωση τη στιγμή που φλέγεσαι
Κόντρα στο δικό σου ψέμα
Βλέπεις τη δική μου αλήθεια
hana

Τρίτη 2 Απριλίου 2013

ο θρόνος...


Πολύ ψηλός ο θρόνος σου βασίλισσα
Μα πόσο κρύο κάνει εκεί ψηλά
Tο ξέρω
Αυτό που λαμπυρίζει στην άκρη των ματιών σου
Είναι το δάκρυ που πότισες την αυταπάτη σου
Τακτοποιημένες υπαινικτικές σκέψεις
Όχι, όχι, δεν επιτρέπεται να τσαλακώσεις το φόρεμα
Ο κόσμος κοιτάζει
Ο κόσμος πρέπει να σε βλέπει στο θρόνο
Κι ας έχει κρύο και μοναξιά
Κι ας μην έχει η ψυχή φωλιά να απαγκιάσει
Το ψέμα που έχει τρυπώσει στο πιο βαθύ σου κύτταρο
Νομίζεις δεν φαίνεται
Μα το όστρακό σου είναι διάφανο
Το φως αδηφάγο

Η αλήθεια σου φορεμένη ανάποδα
Και να τι έπαθες!
Είδα την ετικέτα
Σύνθεση ψυχής
Τρόπος προστασίας
Προέλευση
Τα ξέρω όλα
Έχασες...
hana