Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Να μ' αγαπάς...

Να μ' αγαπάς
όπως εκείνο το αναπάντεχο ξημέρωμα
με όλο το φως το ματιών σου
να ζεσταίνει το πιο βαθύ σου μυστικό
Να μ' αγαπάς
σ όλο το μήκος και το πλάτος
των υποθέσεων
του μήπως και του εάν
Κι έπειτα να μ' αγαπάς
χωρίς αμφιβολία
Να μ' αγαπάς
κι ας είναι όλα γύρω μας
νεκρά
Να μ' αγαπάς
παραμένοντας Δον Κιχώτης
σ έναν κόσμο που φυλλορροεί
Να μ' αγαπάς
γιατί μονάχα μαζί σου
μπορώ να φθάσω στην άκρη της ζωής μου
μέχρι εκεί που οι επιθυμίες
ακούγονται σα διαταγές
παιχνιδίσματος
να μ' αγαπάς
hana

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Μετέωρα βήματα, ασκήσεις πτήσεων...


Μετέωρες σκιές απομείναμε
σαν τους πελαργούς που ξεκουράζονται στο ένα τους πόδι.
Μετέωρες σκιές τα οράματά μας
διστάζουν να πετάξουν μακριά.
Μετέωρες αποφάσεις.
Να πάμε μπροστά;
να πετάξουμε προς το εύκρατο κλίμα;
Μετέωρες ανάσες εκεί που χαράσσονται τα επίγεια σύνορα
Όμως ο άνεμος τα διαπερνά
η σκέψη τα διαπερνά
η φαντασία τα διαπερνά
ο χρόνος τα διαπερνά.
Μετέωροι κι αναποφάσιστοι πελαργοί
που κάποτε ανοίγουμε φτερά
δυνατά, αποφασισμένα
και τότε
διαπερνώντας τη φουρτουνιασμένη θάλασσα
το ταξίδι μας φθάνει στον προορισμό του...
Επειδή τα μετέωρα βήματα
δεν είναι τίποτα άλλο
από μια δοκιμή
για τη μεγάλη τελική πτήση!
hana

για τον ποιητή του σινεμά που έφυγε αναπάντεχα πριν ένα χρόνο...

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Τώρα έμαθα τα βήματα!


Δεν έμαθες τα βήματα, έλεγες και γελούσαμε
Πάμε πάλι αγάπη μου
Τώρα τα έχω μάθει
Τόσα βράδια στο σαλόνι
η νύχτα το κατάλαβε πως δε χρειαζόμαστε πολλά φώτα
Χαμήλωσε τις απαιτήσεις της
και ύψωσε στο μαύρο θόλο
μια τελευταία παράκληση
έτσι που το μακρινό αστέρι
βυθίστηκε ψιθυρίζοντας προσευχές
Πού τελειώνει ο κόσμος; σε ρωτούσα
Που κατοικεί ο Θεός;
Πως ορίζεται το σύμπαν;
Γελούσες πάντα
με αυτή την αφέλεια των ερωτήσεων
που πάσχιζαν να ερμηνεύσουν
ποσοτικά αυτό που δεν ορίζεται
Σήκω, έλεγες κι έβαζες μουσική
Και μετά τι άλλο να πούμε;
Τι άλλο πέρα από αυτή την ακολουθία βημάτων
που έμαθα κοντά σου;
hana

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

χόρεψέ με πάλι...


Μια κορυφή έμεινε να ανέβω μαζί σου
όπως το όνειρο έμεινε μετέωρο
πάνω σε ένα αντίο που δεν έχει ειπωθεί ακόμη
περιμένοντας την Άνοιξη
που κανείς δεν προσμένει πια
στην απέλπιδα μετάλλαξη από άνθρωπο σε σύννεφο
Κι αν ο χειμώνας διαρκεί αγάπη μου
ακόμη κι αν χέρια παγωμένα απλώνουμε
λουλούδια προσφέρεις στο μέλλον μας
Τι να ξεχάσεις και τι να χορέψεις
Όλα είναι εδώ
Ακόμη τραγουδώ
Ακόμη σου γελάω
Ακόμη σε κοιτάζω πίσω από κουρτίνες ανεμίζοντας στον πρωινό άνεμο
Κι αυτή η γενναιότητα
που συγχωρεί κάθε τριγμό
κάθε παραβίαση του ασύλου του έρωτα
που και πότε
δεν έχουμε ανάγκη να ορίσουμε
καθώς οι μέρες γνέφουν σε τετράδια μισογεμάτα
Τι να γεμίσει ο πόθος ο άσβεστος
Τι να μιλήσουν οι λέξεις
Κάθε φορά που αντικρίζω την σκια σου στο δρόμο
ξέρω πως τίποτα δεν τελείωσε
Το κρασί μας είναι παλιό κι ακριβό
κι όποιος μεθύσει
διαχέεται στο διάστημα του γέλιου μιας αγάπης χωρίς σύνορα και πατρίδα
Χόρεψέ με πάλι
Χόρεψέ με αυτό το βαλς
κι ας γυρίσει ο κόσμος ανάποδα στην τελευταία μας στροφή!
hana

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

... vs τρέλα...


Μπαίνει στο μυαλό
και αποζητά τον πλήρη έλεγχο!
Θέλει να καθορίζει
την πορεία κάθε ιδέας.
Εμποδίζει τα όνειρα.
Δένει με μαντίλι τα μάτια
να απλωθεί το σκοτάδι
βαθιά μέχρι την ψυχή
Κλείνει το στόμα να μην ειπωθούν
τα λόγια της επιθυμίας.
Όμως...
υπάρχει κάτι που το νικά.
Η τρέλα!
Σε μια σχεδία καμωμένη
από όνειρα
με το πανί που μας δένουν τα μάτια
κι ένα τρελό χορό
καθώς κλυδωνίζονται
οι επιθυμίες πάνω στα κύματα...
Την τρέλα να την κρύψουμε βαθιά στην ψυχή
και θα ....
νικήσουμε!
hana